در این مقاله نویسنده به وجود شباهت سرکوب اعتراضات در ایران و چین می پردازد و با استفاده از برخی تحلیل های مشابه منتشر شده در سایر رسانه ها، تحلیل از شرایط موجود ارائه می کند. وی در ابتدا به این مساله می پردازد که برخی از روش های برخورد با اعتراضات در ایران و چین مشابه بوده است. به عنوان مثال معترضان شورشی خوانده شده اند، رفتار آن ها تروریستی ارزیابی شده است و اینکه در برخورد با آن ها روش های ارتباطی مانند اینترنت به طور جدی دچار محدودیت شده است و رسانه های خارجی هم از دسترسی به منابع منع گردیده اند. نویسنده در ادامه با استفاده از برخی منابع تحلیلی دیگر به این نکته اشاره می کند که با وجود اختلاف های فرهنگی و سیاسی بین چین کمونیستی و ایران اسلامی به نظر می رسد که ایران از مدل "پس از تیانامین" چین برای برخورد با اعتراضات استفاده کرده است. نویسنده به نکته جالب دیگری نیز در مقاله اشاره کرده است. اینکه با وجود آنکه به نظر می رسد چینی ها از روش ایرانی ها برای انتشار اخبار خود از طریق یوتوب و توئیتر استفاده می کنند اما دولت چین از قبل برای وقوع چنین مسائلی امادگی داشته است. وی با اشاره به متن بخشی از سخنرانی رییس جمهور چین در سال دوهزار و هشت در مورد آمادگی دولت به عکس العمل سریع به مطالب درج شده در اینترنت و سایر رسانه ها از یک سو و از سوی دیگر تلاش های سپاه پاسداران برای شناسایی بلاگرها بیان می دارد که به نظر می رسد احمدی نژاد توجه دقیقی به متن سخنرانی رییس جمهور چین داشته است.
هستم گر میروم گر نروم نیستم
اخبار لحظه ای از گزارش بجه های هنگ آزادی واز طربق موبایل ارسال می گردد لطفا مدام refresh را بزنید
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر