سخنان رفسنجانی وبر باد رفتن امید خوش خیالان!

کوروش گلنام

بند بازیسخنان رفسنجانی در نماز آدینه، آب پاکی بر دست خوش خیالان ریخت و یک بار دیگر ثابت کرد که: از کوزه همآن برون تراود که در اوست!همآن گونه که پیش بینی می شد، او همآن سیاست دیرینه خود یعنی"بند بازی" میان جناح بندی ها و نمایان شدن در نقش"ریش سفید محل" را با سبک و سنگین کردن سود وزیان خود، یک بار دیگر به روشنی به اجرا گذاشت. او این سیاست را با زبان خود چنین بیان کرد"من همیشه خارج جناحی صحبت می کنم"! او وارونه سازی و وارونه گویی کرد، حقیقت موجود جامعه ایران را یا پنهان کرد و یا با نیرنگ به گونه ای بیان کرد، دور زد و آهسته از کنار آن گذشت که تنه اش به جایی بر نخورده و فردای نا روشن خود را تیره تر از این نکند. اینک او خود نیز خوب دریافته است که "از اینجا رانده و از آن جا مانده" شده است و اتفاقن خلاف ادعاهای انقلابی اش، چون جبون و ترس خورده است، امروز بهترین وآخرین مجال خوب خود را که شایدمی توانست اندک جایی برای او در دل مردم باز کند، از دست داد و دیگر حتا خوش خیالان و امید بستگان به او نیز امید خود را به این چهره نیرنگ باز از دست دادند. او نه تنهابرخوردی محکم و استوار با کودتای انتخاباتی نکرد که برخوردی بسیار ملایم تر از برخورد گذشته خود با این کودتا، دروغ، فریب بزرگ و خیانت آشکار به مردم داشت. او با اجازه رهبر، رقیب خود در جنگ قدرت، به آن جا آمده یود و سخنانش نشان داد که شکست خورده و درمانده شده است.روشن بود که بخش فراوانی از جمعیت میلیونی که به بهانه نماز آدینه آمده بودند نه کمترین باوری به این در حقیقت "مغز شویی آدینه هابه بهانه آیین های عبادی" داشتند و نه باوری به دگرگونی معجزه واری در رفسنجانی. آن ها آمده بودند تا از این مجال بهره گرفته، فریاد مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر دولت کودتایی و، امروز با کمال تیز هوشی و فراست، بارها و بارها فریاد مرگ بر روسیه و چین سر دهند.رفسنجانی دل سوزی کرد که انتخابات خوب آغاز شد ولی پایان خوبی نداشت و از این وضع"همه ضرر کردیم"! از کشتار، سرکوب و قربانی شدن جگر سوز مردم به ویژه جوانان(که پیش بینی می شودصد ها تن باشند)، یورش وحشیانه به خوابگاه دانشجویان و خانه های مردم و آن رذالت ها که در برابر چشمانش و در جامعه خودش انجام یافته است، نگفت ولی با شگفتی به بهانه سرکوب مسلمانان در هزاران کیلومتر دورتر، از چین انتقاد کرد! چون از هر وقت دیگر بیشترنگران آینده خود و خاندانش است، گفت که حالا بیش از هر چیز نیاز به "وحدت" داریم. حق هم دارد که چنین بگوید و بخواهدزیرا اگر این وحدت لعنتی مورد دید او انجام نشود روشن نیست سرنوشت خودش به کجا بکشد! گفت: "همه جریان ها، همه ما ها راهی پیدا کنیم که کشورمان را پیش ببریم"! با نیرنگ بازی کوشش کرد که رهبر را از کودتاگران جدا کرده و به ملایمت گناه را در کوتاهی و درست استفاده نکردن شورای نگهبان از مجال پنج روزه رهبر برای بررسی نتیجه نمایش انتخابات نشان دهد. گویا این رهبر و بیت او و باندهای وابسته به او نبوده اند که مردم را با نیرنگ به پای صندوق های نمایش انتخابات کشانده، رأی آنان را دزدیده و کودتا را برنامه ریزی و اجرا کرده اند!پیشنهاد هاپیشنهاد های او هم، چنان آبکی، بی پشتوانه و "باری به هر جهت" بود که به راستی شگفت انگیز بود. او از این گونه پیشنهاد ها داد:ـ که اعتماد مخدوش شده مردم بر گردانده شود. ولی پرسش این است که با دزدی رأی مردم، انجام کودتا در روز روشن و در برابر چشم جهانیان، سپس این همه سرکوب خشونت بار و وحشیانه در برابر اعتراض های به حق و مسالمت آمیز مردم، کشتار وخونریزی، خانواده های فراوان سوگوار و عزیز از دست داده، این همه آسیب وخرابی که به مردم وارد کرده اند، چگونه چنین چیز نا شدنی، شدنی خواهد شد؟ پاسخ ولی در آستین عبای رفسنجانی وچنین بود که:ما باید همه به نظام، حکومت، دولت، مجلس، نیروی انتظامی و..مردم احترام گذاشته و همه در چهارچوب قانون حرکت کنیم و همه به قانون رفتار کنیم، چهارچوب را بزاریم قانون"!(نقل به مفهوم) پس از سی سال که قانون را هر روز هر گونه که خود خواسته اند اجرا کرده اند و بزرگترین بی قانونی از سوی خود او و خودکامه ای چون خامنه ای انجام گرفته است، گفتن از رفتار به قانون حقیقتن مسخره و دست کم گرفتن درک و فهم مردم نیست؟ قانون، حکومت(رهبر)، مجلس، دولت، نیروی انتظامی را که امروز همه در برابر مردم صف آرایی کرده و مجموعه کودتا چیان را تشکیل می دهندبا مردم یکی کرده و در یک کفه ترازو گذاشت.(این که خود او این بار مستقیم شرکت ندارد، به سبب جنگ قدرت میان او و خامنه ای است و کیست که نداند او از آلوده ترین و نیرنگ بازترین مهره های رژیم بوده است). گویا این وحشیگری ها، جنایت ها و خیانت ها از سوی رهبر، دولت، مجلس، سپاه، بسیج و دیگرکودتاچیان علیه مردم انجام نگرفته است! مردم هرگز دیگر فریب این سخنان پوج و این نیرنگ ها را نخواهند خورد و این بار تا گرفتن حق خود و رسیدن به آزادی دست بر دار نخواهند بود. این پیام ها و فریاد های خود مردم در درون ایران است و سخن من یا دیگری در برون از مرز ها نیست.ناله ای هم برای آسیب دیدگان کرد که این سو را هم به شیوه خودش داشته باشد که برویم با آن ها هم دردی کرده و دل جویی کنیم، تسلیت بگوییم، نظام سراغشان برود. سعه صدر داشته باشیم(یعنی هم نظام را طلب کار نشان می دهد و هم توانا و می خواهد سعه صدر داشته باشد! نظامی که ارکانش به لرزه افتاده و دچار سرگیجه شده است و نمی داند با این خیزش چندین میلیونی وبیزاری آنان از خودچه کند) و بد تر از آن می گویدکه : لازم نیست که عجله داشته باشیم! یعنی بگذارید پیکر بی جان بی گناهان آماج تیر و چاقو و قمه و باتوم اوباش حکومتی، هم چنان در سردخانه های پنهان باقی باشند، خانواده ها با رنج ودرد، سرگردان وآواره برای یافتن نام و نشانی از عزیزان و دلبندان خود باشند، نظام مقدس هم از دادن هر گونه آگاهی در باره این جان باختگان خود داری نموده حتا از واگذار نمودن پیکر بی جان آنان به خانواده هایشان خود داری کند، هزاران زخمی و آسیب دیده را حتا در بیمارستان ها هم مورد پی گرد و آزار قرار داده و آن ها نتوانند از درمان درست و مناسب بر خوردار باشند، شهرها به ویژه تهران زیر چکمه های نیروهای نظامی و شبه نظامی قرار داشته و اوباش هر روز به جان و مال مردم تجاوز کنند و حکومت الهی، هم طلب کار باشد، هم سعه صدر داشته باشد و هم عجله نداشته باشد! ـ زندانیان را آزاد کنیم. البته انگیزه این گفته او نیز روشن است. هم رویش یه سوی دستگیر شدگان این چند هفته است که از وابستگان به گروه او نیز در میان آن ها هستند و هم برای خودش می ترسد که اگر روند چنین پیش رود که دولت احمدی نژاد به زور به مردم تحمیل شود، با افشا گری ها وتهدیدهایی که احمدی نژاد با اشاره و اجازه رهبر مقدس در باره او کرده است وژرف تر شدن شکاف ها، سر انجام به سراغ خود او نیز خواهند آمد.ـ سپس می خواهد صدا و سیما و رسانه ها قانونی کار کنند و یک فضای آزاد قانونی به وجود آید! پس از سی سال امروز در تنگنایی که خوددر آن گرفتار آمده است، به یاد فضای آزاد رسانه ها افتاده است.نتیجه همه سخنان او سر آخر در این جمله بیان شد که: " همه عضو یک خانواده هستیم" و همه نیز بایددر جهادی طولانی(برای استقرار اسلام عزیز در جهان) شرکت کنیم!ولی سخن وخواست استوار مردم ولی مردمی که امروز نیز با تدارک و برنامه ریزی اوباش حکومتی حتا برای شرکت در نماز آدینه نیز مورد یورش وحشیانه و ضرب وشتم قرار گرفته و بنا بر خبر های رسیده شماری نیز چاقو خورده اند که به ویژه بیشتر زنان دلیر و تاریخ ساز ایران در میان آنان بوده اند( برنامه زدن کروبی، عبدالله نوری، که مورد یورش نیز قرار گرفتند، و شاید برنامه های زدن دیگرانی را هم داشته اند که به هر رو به دلیل انبوه میلیونی مردم نتوانسته اند اجرا کنند)، در این روزها پاسخ رفسنجانی ورفیق دیرینه اش علی خامنه ای و دستگاه های سرکوبگر او را با رساترین بیان داده ومی دهند. آن ها با فریاد مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر خامنه ای، مرگ بردولت کودتایی، زنده باد آزادی، می میریم، می میریم، ذلت نمی پذیریم و... گفته و می گویند که: ما مردم این حکومت را نمی خواهیم. نه شما عضو خانواده ما هستید ونه ماعضو خانواده شما. بازی سی ساله دروغ، نیرنگ، قلدری، زور و تجاوز به پایان رسیده است! نه حنای رهبر دیگر رنگی دارد و نه حنای تو رفسنجانی! آقایان باور بفرمایید دیگر هرگز وضع به گذشته باز نخواهد گشت. دیگر حتا یک شب خواب خوش نخواهید داشت. بله، چه باور کنید و چه باور نکنید، بازی پایان یافته است.

کوروش گلنامشنبه 27 تیر 1388 ـ 18 ژوییه 2009