بیخودی دست و پا مزنند ، شمارش معکوس شروع شده است.

گرفتن اين اعترافات برای ارضای توهّمات "آقا"ست! سهم خودت را برای آزادی بده هموطن! "عزای ملی" است! دو يادداشت از بابک داد

همه مردم دريافته اند که "آقا" به دنبال ارضای "حس خودخواهی" و "منیّت فرعونی" خويش هستند و مأموران بايد به دنبال ارضاء کردن منويات شخص حضرت "آقا" باشند! اما چون هيچ سند عقل پسندی برای اثبات حرف ها و ادعاها و توهّمات "آقا" نمی يابند و اصلا" سندی وجود ندارد، با اين نمايش های نخ نما و اعتراف گيری و اعتراف سازی، کاری را می کنند که سال هاست "آقا" و ساير همراهان ولی فقيه انجام داده و می دهند: "خود ارضائی سياسی!" خود گويی و خود خندی، عجب مرد هنرمندی!

مأموران امنيتی نظام، همواره بدنبال «رسمّيت دادن» به توهّمات بيمارگونه مقام معظم رهبری بوده و هستند. برای بازجو و قاضی «عقلانيتی» باقی نمانده که از خودشان بپرسند اين مقام عظما درست فرموده اند يا اشتباه کرده اند؟ مهم اين است که آنها بايد «سندی» پيدا کنند يا بسازند و آن حرفها و توهمّات رهبرشان را «اثبات» کنند! اگر آقای خامنه ای مثل سال ۷۷ از برخی انتقادهای مطبوعات برآشوبد و يکباره مدعی شود و بگويد: «مطبوعات پايگاه دشمن هستند!» مأموران و بازجويان بايد سی و پنج روزنامه را يکشبه ببندند و دهها نفر را بگيرند و شکنجه کنند تا بالخره از چند نفر اعتراف بگيرند که روزنامه شان با «موساد» و «سيا» همکاری می کردند و پولهای کلانی هم گرفته اند! اگر قتلهای زنجيره ای که به فرمان خود «آقا» و توسط وزارت اطلاعات صورت گرفته، رو بشود و «آقا» برای رد گم کردن بگويد «کار عوامل خودسر صهيونيستی!» بوده، بازجويان بايد با وحشيانه ترين شکل از سعيد اسلامی (معاون وقت وزارت اطلاعات!) اقرار بگيرند که سالها مأموراسرائيل بود(!) و زنش را آنقدر بزنند که به هر چيزی، حتی روابط نامشروع هم اعتراف کند! بعد هم برای پنهان ماندن اين سناريونويسی امنيتی، سعيد اسلامی را کشتند و گفتند داروی نظافت حمام خورده و خودکشی کرده! سعيد اسلامی البته مزد سرسپردگی اش به «آقا» و پاداش جنايتهايی را گرفت که برای خوشايند ديکتاتوری فقيه مرتکب شده بود. اما غرضم تلاش و تشبث مأموران نظام و بازجويان به هر حشيش و دليل ابلهانه است، برای «اثبات» توهّمات حضرت آقا!
حالا «آقا» فرموده در اين انتخابات تقلب نشده و اصلاح طلبان با شرکت در انتخابات (!) و حمايت از نامزدی غير از نامزد مورد حمايت آقا، قصد انجام يک «انقلاب مخملی» و براندازی نظام را داشته اند! بازجوها و مأموران اصلا" کاری به مخمل و انقلاب و جزئيات سخنان آقا ندارند! کافی است يک حرفی را از لسان مبارک آقا شنيده باشند! بعد راه می افتند و مانند سگهای شکاری بو می کشند تا بالاخره سندی «بسازند» که اثبات کند «آقا» بازهم درست فرموده اند و با «تيزهوشی حکيمانه!» اين توطئه دشمن و انقلاب مخملی را خنثی کرده اند! سندش هرچه می خواهد باشد! اعترافات مجعول! کيفرخواست ابلهانه و اسناد دروغين! دادگاه نمايشی و ساختگی! و حتی ظواهر نمايش ابلهانه دادگاهشان را هم عاقلانه و عقل پذير رعايت نمی کنند و بلاهت خود را «جار» می زنند!
همه مردم دريافته اند که «آقا» بدنبال ارضای «حس خودخواهی» و «منیّت فرعونی» خويش هستند و مأموران بايد بدنبال ارضاء کردن منويات شخص حضرت «آقا» باشند! اما چون هيچ سند عقل پسندی برای اثبات حرفها و ادعاها و توهّمات «آقا» نمی يابند و اصلا" سندی وجود ندارد، با اين نمايشهای نخ نما و اعتراف گيری و اعتراف سازی، کاری را می کنند که سالهاست «آقا» و ساير همراهان ولی فقيه انجام داده و می دهند: «خود ارضائی سياسی!» خود گويی و خود خندی، عجب مرد هنرمندی!
هرچند حنای اين اعتراف کشی ها، حنايی بدون رنگ و روشهايی نخ نما و رنگ بخته و رسواست. اما همه ما بايد سعی کنيم افراد کم اطلاع را توجيه کنيم حتی اگر اين قبيل اعترافات را از «زبان» خود اين دوستان دربند هم می شنوند، دقت کنند آنها اين سخنان را «کجا» گفته اند؟ بعد از ۵۰ روز بيخبری از پيروزيهای مردم و روسايی های نظام، اين دوستان را در محيطی برده اند که هيچ آدم عادی غير از مأموران و بازجويان و دوستان بی اطلاع ديگر در آن نيست و نامش را دادگاه گذاشته اند. بعد گفته اند اين نمايشنامه را تمرين کن و هرچقدر طبيعی تر اجرايش کنی، مردم کمتری کشته می شوند يا حکم سبک تری می گيری يا به خانواده ات (گروگانهای نظام) آسيبی نمی رسد.
تا مادامی که کسی در بند و در زندان و حتی در داخل ايران که حالا «يک زندان بزرگ» است باشد، زير فشار است و کسی که زير فشار و شکنجه و تهديد است، هيچکدام از اعترافاتش هيچ حقانيت و هيچ مشروعيتی ندارند. اگر زندانيان ما توانستند مثل اکبر گنجی و احمد باطبی و محسن سازگارا و هزاران از بند رسته ديگر، به يک کشور آزاد بروند و اگر آنجا در کمال آزادی، داوطلبانه نشستند و از «حقانيت نظام!» يا از «تيزهوشی آقا!» و «نبود تقلب در انتخابات!» سخنی گفتند، سخنشان را می توان واقعی دانست و حداقل می شود باور کرد که گوينده چنان سخنانی، در يک محيط آزاد نشسته و خودش شخصا" به اين اعتقاد تازه رسيده است. هرچند باز يادمان نرود نظام گروگانگير است و خبر دارم برخی از فعالان سياسی مقيم خارج را با دستگيری و گروگانگيری نزديکانشان در ايران، وادار به سکوت يا همکاری کرده اند و می کنند.
اگر در محيط آزاد و بدون تهديدهای اين چنينی، کسی نشست و از نظرات انتقادی خود عقب نشينی کرد، درست است! وگرنه مضحک نيست کسی مثل ابطحی بعد از يک ماه بازداشت، با صورتی کبود و لاغری شديد بيايد و حرفهايی بزند که با سوابق فکری و منش اعتقاديش هيچ شباهتی ندارد؟! به دوستان جوان تر و ناآشنا با تاريخ اين سالهای سياه بگوييم بروند در اينترنت جستجو کنند و ببينند کداميک از زندانيان نظام جمهوری اسلامی، بعد از آزادی و بعد از رفتن به يک کشور آزاد، شبيه چنين کاری کرده اند و آزادانه از اين نظام دفاع کرده اند؟ کداميک از زندانيان را پيدا می کنيد که در يک کشور آزاد، بنشيند و به «حقانيت» نظام و رهبری عادلانه آقای خامنه ای و نبود تقلبهای انتخاباتی و نبود شکنجه و نبود ظلم در اين نظام «شهادت» بدهد؟ اگر خود آقايان مسئول در نظام، حتی يک نفر «زندانی سابق» را مثال بزنند که در محيط آزاد، افکار و انتقاداها و اعتراضهای سابقش را تغيير دهد و نقد کند و اعتراضاتش به نظام را پس بگيرد و از حقانيت نظام دفاع کند، من شخصا" همه اعترافات مضحک اين بيدادگاهها را «يکجا» باور می کنم! برعکس، در جستجويی ساده موارد بسياری خواهيد يافت از زندانيانی که در اينجا «مجبور به اعتراف» شده اند اما به محض آزادی از زندان و بخصوص به محض خروج از کشور، از شکنجه ها و فشارهای دوران زندان پرده برداشته اند و گفته اند که همه اعترافات ساختگی را تحت فشارهای وحشيانه مأموران امضا کرده اند يا به زبان آورده اند.

***

بايد مردم عادی را توجيه کنيم که «شيوه های کثيف» بازجويی در زندانهای جمهوری اسلامی، چيزی از شکنجه ها و تعرض و تجاوزها در زندانهای «ابوغريب» و «گوانتانامو» کم ندارد. منتها فرق ماجرا اينجاست که رسانه های آزاد غرب می توانند از بيرون زندان گوانتانامو، داخل محوطه زندان را ببينند و تصاويری از زندانيان «نارنجی پوش» با دستبند و پابند بگيرند و آن را پخش کنند. خبرنگاران غربی می دانند با پخش آن تصاوير، سرنوشتشان مثل خانم «زهرا کاظمی» خبرنگار کانادايی ايرانی تبار نمی شود که از تجمع خانواده زندانيان «پشت ديوارهای بلند زندان اوين» عکسبرداری کرد و بلافاصله به جرم جاسوسی و عکاسی از داخل زندان(!) دستگير شد و چند روز بعد هم زير شکنجه های وحشيانه قاضی(!) سعيد مرتضوی کشته شد!
در اين کشور «به ظاهر اسلامی» ابعاد کارهايی که در زندانها می کنند تا زمان سقوط کامل اين حکومت جور و ظلم، مکتوم و پنهان خواهند ماند و مانند دوران پس از صدام، تا ماههای متمادی، «گورهای دسته جمعی مخالفان» و «زندانهای مخوف و دورافتاده»، يک به يک توسط مردم کشف خواهند شد.
بايد به مردم عادی بگوييم که در زندانهای نظام چه می گذرد؟ برخی از دوستان زندانی ما و خيلی از مردم دستگير شده، بيماريهای جسمی دارند و وابسته به دارو هستند. همين تحريم و نرساندن دارو، باعث رنج جسمی و نهايتا" تسليم و شکستن زندانيان می شود. خيلی را مانند ابطحی ( به گفته خانواده اش و محمدرضا تابش) به داروهای «روانگردان» اعصاب و خواب وابسته می کنند. با ندادن دارويی که به آن وابسته شده ای، رنج و درد باعث می شود هر چيزی را بازجويان بخواهند، انجام بدهی يا امضا کنی و بگويی. برخی از زندانيان را مانند سعيد حجاريان در آفتاب داغ نگه می دارند. خيلی را کتک می زنند. زخم و خونريزی خيلی از زندانيان را مداوا نمی کنند. تقريبا" تمامی زندانيان را در «سکوت مطلق» به حال «بيخبری از اتفاقات بيرون» می گذارند و حتی تا يک ماه در سلولش را هم باز نمی کنند. طبيعی است به محض آنکه در سلول باز شود، خود زندانی مثل بلبل به حرف می افتد! بايد مردم عادی را توجيه کنيم که اين اعترافات ساختگی را نبايد «دليل حقانيت نظام!» تلقی کنند. بلکه اتفاقا" محکم ترين سند «نامشروعيت اين نظام» همين اعترافهای مضحک و ساختگی امثال اين بيدادگاههاست. محکم ترين دليل اينکه «آقا» به خودارضائی سياسی عادت فرموده اند، اين است که دادستان از قول کسی مثل محمدعلی ابطحی از «تيزهوشی مقام معظم رهبری! و نبود امکان تقلب!» سخن بگويد! اعتراف به «نبودن تقلب و هوشمندی آقا!» حتی مرغ پخته را هم داخل ديگ به خنده می اندازد! چرا که اين «رهبر تيزهوش» همه وجود و هستی و قدرت خود را روی «تقلب مفتضحانه» برای کسی مثل احمدی نژاد «قمار» کرد که در هفته اول، فرمانش را نقض کرد و با يک دهن کجی آشکار، رحيم مشائی را از مقام «معاون اولی» برداشت و گذاشت يک پله نزديکتر و بالاتر به خودش! يعنی«رئيس دفتر رئيس جمهوری!» حالا آقای جنتی و مکارم شيرازی و دفتر رهبری، بايد برای ارتباط با رئيس جمهور به همين آقای مشائی متوسل بشوند و با هر بار مراجعه به رئيس جمهور، ناچارند از فيلتر مشائی بگذرند و اينچنين به مقام و جايگاه رحيم مشائی «رسمّيت» ببخشند! آيا اين کار رهبر، نشانه تيزهوشی ايشان است؟ کدام آدم تيزهوشی با خود چنين می کند که آقای خامنه ای در اين سالها با خود و جايگاهش و با آبرويش کرده است؟
در دنيای غرب که مسئولان نظام به «کفر» متهمشان می کنند، حتی در داخل زندانها هم مسئولان و کسانی هستند که «مسئوليت دارند» آزادنه از تخلف مأموران و بازجويان و شکنجه احتمالی زندانيان عکس و فيلم بگيرند و به مقامات بالاتر گزارش کنند! (مثل عکسهای زندان ابوغريب) و رسانه ها هم می توانند آنها را آزادانه و بدون ترس در همان آمريکا نمايش دهند و تازه از دولت خود بخواهند همه عاملان شکنجه ها و مأموران متخلف را مجازات کند. اما در اينجا که «ام القرای اسلام!» است و ادعای عدالت و شريعت الهی دارد، «ظلم» و ستم و جور در زندانها و حتی در «کف خيابانها» بيداد می کند! اينجا حتی از جنايات پليس و بسيج در سطح خيابانها هم نبايد عکاسی و فيلمبرداری کرد وگرنه مانند چندتن از شهروندانی که در بيدادگاه امروز، صرفا" بدليل عکاسی از اغتشاشات(!) محاکمه شدند، دستگير و با اتهام جاسوسی و براندازی(!) محاکمه می شويد! طبيعی است به تصوير کشيدن شکنجه ها و جنايتهای مأموران در زندانهای دربسته و سلولهای مخوف که ديگر جای خود دارند و کسی را برای «ثبت اسناد جنايات» به آن فضاهای دربسته راهی نيست. و اگر مانند خانم زهرا کاظمی به «نزديکی ديوارهای بلند» زندان اوين هم برود تا از تجمع خانواده زندانيان عکس و خبر بگيرد، «جاسوس» تلقی می شود و خونش را زير شکنجه های وحشيانه سعيد مرتضوی می ريزند!
«الملک يبقی مع الکفر و لايبقی مع الظلم». مقامات نظام، دنيای غرب را به «کفر» متهم می کنند در صورتی که در واقعيت چنان نيست! با اين حال به فرموده مولا علی(!) همان دنيای غرب با همان کفرش هنوز «پابرجا» مانده و پابرجا می ماند، ولی اين نظام «ظاهرا" اسلامی» که در آن «ظلم» و جور و جنايت بيداد می کند، هرگز پابرجا نخواهد ماند. اين بشارت مولا و خداست که خونهای به ناحق ريخته شده، دامان مسببان و حاکمان را خواهد گرفت. همچنين با همت مردم و اقدامات ابلهانه مقامات نظام، نظير پخش همين اعترافات ساختگی و ادامه خشم و اعتراضات ملی، اين حکومت ظالم رفتنی است و شمارش معکوس سقوط نظام شروع شده است! بيخودی دست و پا می زنند!

بابک داد